Thursday, October 26, 2017

Life in Bengaluru….?




Being born in the city early 70’s, 
life was limited to boundaries of 
HAL Airport – Marathalli, Adugodi-
Jayanagar 9th Block-Basavangudi-
Malleswaram-Palace Orchards- 
Jalahalli -Peenya.



We drive both ways on 
JC Road & KG Road freely. 
Peak Hour traffic was 
1 BTS Bus, 
2 Cars, 
3 Autos &
 4 Scooters - 
few people walking around on 
JC Road. MG Road 
had Chit-Chat, 
Ice-cream Parlor, 
Lake View & few restaurants. 
Within city, any point to point 
max commute time was 30 mins by a scooter. 

In Rs 7/-  you could have a wholesome meal, 
Sampige Road in Malleswaram 
was 2 way street from Central to Mallewaram Circle.
 Funny facts:

I have not seen a circle in Malleswaram 4th cross -
but it’s called Malleswaram Circle.
If you tell an auto driver “4th Block”, 
by default he would take you to 
Jayanagar 4th Block.
East of Vidhana Soudha or 
GPO, everything was “Cantonment” area.



Walking on Brigade Road - 
M.G.Road was a proud moment, 
driving in a car was like getting the Guard of Honor.

Though 2 Bhashyam circles exist, the 
Bhashyam Circle was by default 
Sadashivanagar Bhashyam Circle.
And These Government Organizations 
were headquartered in this beautiful City.



HAL - Hindustan Aeronautics Limited. And the adjoining HAL Airport.

HMT- Hindustan Machine tools and the adjoining HMT Watch Factory.

BEL – Bharath Electronics Limited 

BHEL – Bharath Heavy Electrical Limited 

BEML - Bharat Earth Movers Limited

DRDO - Defense Research and Development Organization.

NAL - National Aerospace Laboratories.

NGEF - New Government Electrical Factory

ISRO - Indian Space Research Organization.

ISAC - ISRO Satellite Centre.

IISc - Indian Institute of Science.

Air force Stations in Yelahanka, Jalahalli, 
Command Hospital.

Army Base and the Cantonment Region.

And many more such traditional high-quality Government organizations.

During Venus Circus fire accident, 
animals were secured near the Railway station. 
I happened to pass by the next morning en route from 
Jalahalli to Banashankari & was curious to see all kinds of 
wild animals tethered around Mysore side railway station.

Sweet Bun - 10 Paisa, 
Cream Puff - 25 Paisa, 
Veg Puff - 35 Paisa, 
Toast - 15 Paisa, 
Bread Loaf - 50 Paisa, 
Cinema in GALAXY – Rs 3/-.



In 1989, I started to work for a 
salary Rs, 450/- per month 
I'm happy because I'm a fresher’s
in the job and I'm only 18 years old 
and I want to learn full so 
salary is not a preference for me.

Enjoying with friends roaming the 
city end to end on Sundays in a 
Rs 5/- BTS bus pass, 
Life was pretty much peaceful.

The things I have witnessed 
from the past 25 years are
 heart-wrenching when 
I think about how the city 
spiraled its way down into chaos.

Now, how did the culture of 
Bangalore become so sophisticated? 
I am talking before the IT Boom in the city.
You can see that these organizations 
that I have mentioned above which 
took half of Bangalore’s area then, 
were highly technical and specialized.
The employees in each of these organizations, 
at each level, were highly educated, 
highly sophisticated and highly technical. 
And I am talking this, way back in the 
1970s and 1980s. So, the entire crowd 
which were these Government employees 
were of upper middle class with sophistication.
And so were their children.

With highly educated parents 
and an enabling surrounding, 
the children also became of a different class.

And that’s when Bangalore became the 
Rock & Pop Capital of India. In the early 90s.

This was before the in-migration of people to 
Bangalore had started to take place in a large scale.

Then, the IT Boom happened

Infosys

Wipro

TCS

Electronic City

ITPL

Whitefield Area

Silk Board Area

Startups

And what not.


This is when every year, 
sometime between April and May; 
citizens all over urban India get started 
pouring in massively for employment into Bangalore.

Till the end of 1999, the home-grown 
Bangaloreans had lived in an era of true 
sophistication and had the tag of true Bangaloreans.

From 2001, started the IT Revolution. 
With it came the BPO revolution and the 
Biotech Revolution in Bangalore.

And with it brought such disastrous problems : -

Population increased from 
42 Lakhs in 1992 to 95 Lakhs in 2017. 
That is within a span of 25 years, 
the population literally doubled itself, 
with the same base resources.
Population is exploding, 
from 42 to 95 lakh in 25 years and counting.

Has Bengaluru’s IT boom ruined the city? 

Yes; 
IT companies came to the city because 
they felt the city was a rich catchment 
area for talent. 

The weather was great, a pub culture 
was developing, the city was 
small and you could drive 
from one end to another in 
less than 30 minutes. 

while the IT industry increased 
the influx of people from other 
states and the city, its expansion 
was not planned at all. The onset of the 
BPO industry led to an 
explosion of cabs on the roads.

The arrival of large numbers of 
drivers and construction workmen, 
created associated sociological 
and law and order problems. 

An inordinately high number of rapes 
are committed by drivers. 
Only last month, 
a cab driver abducted a young 
Manipuri woman from a public place; 
scooping her up and 
carrying her to an empty building 
where he proceeded to molest her. 
The incident was so bizarre 
that few people would have believed 
that it happened if it hadn’t been captured on CCTV.

With rise in population, 
and a rise in the standard of living 
and income levels, and with a drastic 
decrease in the cost of vehicles, 
the number of vehicles that used to ply 
on the roads of Bangalore increased 
from 6 Lakhs (4 Lakhs of 2-Wheelers) 
in 1992 to 60 Lakhs in 2017.

Where have all the roads gone?

The less said about 
Bengaluru’s roads the better. 
They are mostly inadequate. 
With builders running rampant, 
very few buildings have proper parking. 
That means, cars are parked on the roads. 
Pedestrian pavements don’t exist. 
Potholes are never filled. 
Traffic police do not have the numbers 
to control the exploding numbers of vehicles 
(60 lakh, at last count). Thanks to ill-maintained roads, 
it takes forever to drive even short distances.

Sadly, no one cares

The two civic bodies that are 
meant to take care of Bangalore’s 
civic issues are the 
BBMP (the Corporation) and 
the Bangalore Development Authority
 (BDA). Both are corrupt and inefficient 
and it really does not matter 
which political party is in power. 
There once used to be a designated 
green belt around the city in 
which no construction was allowed.
 Nobody seems to know 
what happened to that. 
The city has no proper 
policy in place for land and water use.

This sudden increase of vehicles 
from 6 to 60 Lakhs took a huge toll on the roads, 
the trees and the air pollution. 
To make way for these vehicles, more flyovers were built,
78 percent of green cover has vanished in a decade.
According to a research, 
urbanization rose 125 percent from 
2000 to 2014; all at the expense of the city’s 
once-famous greenery. 
Trees have been cut down mercilessly 
to make way for road widening and 
construction. Even parks are not safe. 

A few years ago, legislators 
were all set to grab a piece of 
Cubbon Park to build a club. 
Luckily, citizen activism thwarted that plan. 
Bengaluru’s human population is 
currently 95 lakh against a tree 
population of around 15 lakh trees.

“Based on age, every day 
one person exhales 540-900 
grams of carbon dioxide and 
one hectare of trees takes in 
close to eight tons of carbon 
dioxide. So based on that calculation 
every person needs eight trees. 
You can imagine how 
pathetic the situation is.”

That works out to around 
one tree for every seven humans.

Unplanned urbanization’ 
surprised me 
The reason is BDA housing policies 
and other industrial housing colonies,  
925 percent increase in concretization 
since 1970

The problem is that most of this is 
unplanned. Homes are built in places 
with limited road access, no water supply, 
no sewage lines. In most homes in the greater 
metropolitan area, water comes from bore wells 
and sewage flows into the nearest lake. 
Homes are not the only offenders; 
commercial buildings are built without parking 
arrangements, which means cars are parked 
on service roads and main roads, obstructing traffic.

“It’s disturbing to see private developers 
dominate government decisions. 
The norm to keep at least 15-20 percent 
of the city as open space is ignored, 
storm water drains and water bodies 
have been narrowed.

Bengaluru’s lakes are vanishing

Nobody can give a clear estimate 
of the state of Bengaluru's lakes, 
because although many do exist 
on paper, in reality a lot of them have 
been filled up and built upon. 

According to one estimate, 
Bangalore had 261 lakes in 1961, 
which had reduced to 
around 80 by the mid-1980s. 
Today, there could be less than 25. 

According to research, 
54 percent of lakes were 
encroached for illegal buildings. 
The ones remaining are in 
poor health, 66 percent 
are fed by sewage, 
14 percent are surrounded by slums, 
and 72 percent showed loss 
of catchment area due to construction. 
Even today, construction debris is dumped 
into lakes and lakebeds, a prelude to encroachment.

Forget the lakes; ruthless builders are 
even encroaching on drains. 
In many places, natural drains 
have been covered and built over. 
This is a problem on two fronts. 
One, the water has nowhere to go, 
which makes flooding a common 
phenomenon during rains. 

A Chennai-like disaster is 
waiting to happen in Bengaluru. 
The second problem is that these 
drains often take rainwater to the lakes. 
By filling up the drains, water flow to 
the lakes are cut off, leading to their 
drying up and getting encroached upon.

Sudden increase in the 
consumption of electricity, 
water and other natural resources. 
No wonder Cauvery river is being 
suffocated now.

With the IT setup, 
the IT software guys had a
 higher source of additional
 income, which they needed to 
spend in their free time. And for 
their entertainment, new restaurants, 
shopping malls, pubs and bars 
came up. With it more and more 
employment opportunities for 
more and more people.



Back in 1998, Bangalore 
had pubs for the elite, where 
true music used to be made. 
Current Shillong is a true replica of 
the 90s Bangalore. But now, in 2017, 
the pubs and bars have become so 
fake and wanna-be that the true 
Bangalore culture is being deteriorated.

Traffic. Imagine. Same roads. 
Population from 42 to 95 Lakhs. 
Vehicles from 6 to 60 Lakhs. Mind blown!

Notice that I haven’t even talked a
bout the weather till now. 
The weather part everyone knows. 
24 Degrees all year long. Perfection!
This is just a teaser till now, 
and it will go on like this for 
the next two decades.

City begin to die, most 
people don’t realize that it’s happening.
 A dead city does not mean that
 people are no longer living in it. 
It means that it is no longer 
worth living in.

In my opinion,
we have already 
reached that point.

Thursday, May 19, 2016

ವಿವಾಹ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವ


 



ಹೀಗೆ ಮೊನ್ನೆ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದ ನನಗೆ, ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ನಾಲ್ಕೇ ದಿನಗಳು ಬಾಕಿ ಇರುವುದು. ಏನಾದ್ರು ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕು ಅಂತ ವಾರದ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಜ್ನಾಪಕಕ್ಕೆ ಬಂತು,
ಸರಿ ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಯೋಚಿಸಿ ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರಾಯ್ತು ಅಂತ ಯೋಚನೆಯನ್ನ ಆ ಕ್ಷಣ ಕೈಬಿಡುವುದು ಮೇಲು ಅಂದು ಕೊಂಡ ನನಗೆ, ಮುಂದು ಆಗುವುದರ ಅರಿವು ಆಗ ಇರಲಿಲ್ಲ!

ಆ ಕ್ಷಣದ ಯೋಚನೆ ನಂತರ ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವ-ಉಡುಗೊರೆ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ನೆನಾಪಾಯ್ತು. ನೆನಪಾದ ಕೂಡಲೆ, ಈವತ್ತು ಯಾವದಿನ ಅಂತ ಮೋಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ ನನಗೆ, ನಿದ್ದೆ ಮಂಪರು, ಹಾರಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಯಾಕಂದರೆ ಇವೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವದ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನಾಕೆ ತುಂಬಾ ಮುಂಚೇನೆ ಎದ್ದು ಸರಸರನೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದು, ಹುಸಿ ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದನ್ನು ನಿದ್ದೆಯ ಮಂಪರಿನಲ್ಲೇ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ಏನಪ್ಪಾ ಮಾಡೋದು ಅಂತ, ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನೆನೆದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಕನಿಕರ ಮೂಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ! ಮೂಡಿತು ಕೂಡ.
ಲಗುಬಗನೆ ಎದ್ದವನೇ ಸೀದಾ ನನಗಾಗಿಯೆ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕೊಳಲನ್ನು ಊದುತ್ತಾ ನಿಂತಂತಿದ್ದ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಕೈಮುಗಿದು, ನಮ್ಮ ಬೆಡ್ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಗಡೆ ಬಂದೆ, ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನಾಕೆ ಪೂಜೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದ್ದಳು! ಏನು ಅಂತ ಮಾತಾಡಿಸಲಿ, “ಸ್ಸಾರಿ, ಮರೆತೋಯ್ತು, ಏನ್ ಉಡುಗೊರೆ ಬೇಕು, ಕೇಳು ಕೊಡಿಸ್ತೀನಿ” ಅಂದ್ರೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಅಂತಹುದು, ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಮರೆತು ಹೋಯ್ತು, ಕ್ಷಮಿಸೆಂದರೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತಾ? ಎಂದು ತಿಳಿಯದವನಾಗಿದ್ದೆ.
 
ಆಗಲೇ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಮಗಳು ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದವಳು ಹ್ಯಾಪ್ಪಿ ಆನುವರ್ಸರಿ ಪಪ್ಪಾ ಅಂದುಬಿಟ್ಟಳು ನನಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು ಮುಂದೆ ಆಗುವುದರ ಪರಿವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ, “ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವ ಶುಭಾಶಯಗಳು, ನಿಂಗೆ ಏನ್ ಬೇಕು, ಕೇಳು ಕೊಡಿಸ್ತೀನಿ” ಅಂತ, ನನ್ನಾಕೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ವಾರೆ ನೋಟ ಬೀರುತ್ತಾ ತಲಬಾಗಿಲ ಹತ್ತಿರ ಹೋದ್ಳು, ಬಾಗಿಲ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತಾ ನನ್ನಾಕೆ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೀಡಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಒಳ ಬರುತ್ತಾ ಇರಬೇಕಾದ್ರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದೆ. ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ಏನೂ ಬರಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆಯೆ ದೇವರ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಉದ್ದಿನಕಡ್ಡಿ, ಕುಂಕುಮ ಇಟ್ಟು ಹೊರ ಬಂದು, ಸರ ಸರನೆ ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಕಡೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ಅಂದಿದ್ದು “ನಿಮ್ಮಿಷ್ಟ ಕಣ್ರೀ” . ಇದೊಳ್ಳೆ ಕತೆಯಾಯ್ತಲ್ಲ, ಇದು ಇನ್ನೂ ಕಷ್ಟ. ಏನ್ ತಂದ್ರೂ ತಾಪತ್ರಯ. ಎಂಥಾ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ನನ್ನನ್ನೆ ನಾನು ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೀನಲ್ಲಾ ಅಂತ ನನ್ನನ್ನೆ ನಾನು ಬೈದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಾಕಿಯಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ.
 
ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಸೋಫಾ ಪಕ್ಕದ ಗೋಡೆಗೆ ಒರಗಿಕೊಂಡು “ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ....
ನೀವು ಈವತ್ತು ನನ್ ಜೋಡಿ ಇರಿ ಸಾಕು, ಬೇರೆ ಏನೂ ಬೇಡ, ಬರೀ ಊರೂರು ಅಲೆಯೋದು ಕೆಲ್ಸ ಅದು ಇದು ಅಂತ ಎಷ್ಟೊಂದಿನಗಳಾದ್ವು ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಕೂತು ಮಾತನಾಡಿ” ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು ನನ್ನಾಕೆ (ನನ್ನ+ ಆಕೆ) ಅಷ್ಟೆ,!!! ಜೋಬಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಹಣ ಅಷ್ಟನ್ನೂ ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ ನಾನು....

 
 
 
ನಮ್ಮ ದಾಂಪತ್ಯ ಜೀವನಕ್ಕಿಂದು ದಶಕ
ಒಂದು ಧಶಕ ಕಳೆದರೂ
ನೀನು ನನಗೆ, ನಾನು ನಿನಗೆ ಅವಲಂಬಿತ.....!
 
ನೀನೆನ್ನ ಸುಖ, ದುಃಖದ ಗೆಳತಿ
ಸನ್ಮಾರ್ಗ ತೋರುವ ಕನ್ನಡಿ
ನನ್ನೀ ಭದುಕಿಗೆ ಪ್ರಕಾಶ
ನನ್ನ ಜೀವನದ ಜೀವನಾಡಿ
ನೀ ಎನ್ನ ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿ....!
 
ನೀನೆನಗೆ ಆ ದೇವರು ನೀಡಿದ ಅನುಗ್ರಹ
ನಿನ್ನಿಂದಲೇ ಸುಖಮಯ ನನ್ನ ಈ ಗೃಹ
ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲೂ ಇರಲಿ ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆ
ಈ ಪಯಣ ಹೀಗೆಯೇ ಸಾಗಲಿ
ಕೊನೆ ಉಸಿರಿರುವ ತನಕ 
ಕೊನೆ ಉಸಿರಿರುವ ತನಕ …………..!

Tuesday, August 26, 2014

ಮನುಷ್ಯ ಹಾಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮೂಲವೇ ಕೋಪ....!!!!?????





ಮನುಷ್ಯ ಹಾಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮೂಲವೇ ಕೋಪ. 


ಲ್ಲ ರೀತಿಯ ಭಾವನೆಗಳೂ ಶಕ್ತಿಯ ಸ್ವರೂಪವೆ ಆಗಿದೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಕೋಪ ಮತ್ತು  ದುಃಖ ಕೂಡ ಶಕ್ತಿಯೇ. ಆದರೆ ದುಃಖ, ನಮ್ಮನ್ನು ಚಿಂತನೆಗೆ ಅಚ್ಚಿ, ಕ್ರಿಯಾಶೀಲರನ್ನಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಅದೇ ಕೋಪ ಹಾಗಲ್ಲ ನೀವು ಕೋಪಗೊಂಡಾಗ ನೀವು ಒಂದು ಭ್ರಮಾಲೋಕವನ್ನು ಸಷ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರ. ಜತೆಗೆ, ನಿಮ್ಮ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಥನೆಗಳನ್ನೂ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರ. ನಿಮ್ಮದೇ ಭಾವನೆಗಳು ನಿಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ನೀವು ಸಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಭ್ರಮಾಲೋಕವೇ ನೈಜವಾದದ್ದು ಎನ್ನುವ ಭ್ರಮೆಯನ್ನೂ ನಿಮ್ಮ ಕೋಪ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಮೂಲಕ ನಿಮ್ಮೊಳಗೆ ನೀವೇ 'ಮಾನಸಿಕ ಜೈಲ'ನ್ನು ಸಷ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀರ. ನೀವು ಜಾಗೃತರಾದರೆ ಇಂಥ ಭ್ರಮೆಗಳಿಂದ ಹೊರಬರಬಹುದು. ಕೋಪವೆಂಬ ಶಕ್ತಿಯನ್ನೇ ಅನುಕಂಪವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಕೋಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾದ ಅಂಶವೇ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಹಾನುಭೂತಿಯನ್ನೂ ಹುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಾವು ಇತರರ ಮೇಲೆ ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇಕೆ? ನೀವು ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಂದು ನೀವೇ ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡ ನಿಮ್ಮ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಬೇರೆಯವರು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಕೋಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಬೇರೆಯವರನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಇಮೇಜ್ ಎಂಬ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗುತ್ತೀರ. ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವರ ಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಕೋಪ ಬರುತ್ತದೆ.
ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲೇ ನಮಗೆ ಗುರುವಿನ ಅಗತ್ಯವಾಗುವುದು ಯಾಕೆಂದರೆ ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ರೈಲು ಚಲಿಸುವುದು ಹಳಿಗಳ ಮೇಲೆ. ಆದರೆ, ರೈಲು ಮತ್ತು ಹಳಿ ನಡುವೆ ಎಂಥ ವಿಶಿಷ್ಟ ಸಂಬಂಧವಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೀರಾ? ರೈಲು ಚಲಿಸುವುದು ಹಳಿ ಸಿದ್ಧ ಮಾಡಿದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಆದರೆ, ಅಷ್ಟು ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ರೈಲು ತಾನು ತಲುಪಬೇಕಾದ ತಾಣ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಇಲ್ಲ, ರೈಲು ತನ್ನ ಗಮ್ಯ ತಲುಪಲು ಅದರದೇ ಆದ ಸ್ವಂತ ಶಕ್ತಿ (ಎಂಜಿನ್) ಬೇಕು. ಹಳಿಗಳಿಲ್ಲದೆ ರೈಲು ತನ್ನ ನಿಗದಿತ ಸ್ಥಳ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ನಿಜ. ಆದರೆ, ರೈಲಿಗೆ ತನ್ನದೇ ಸ್ವಂತ ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲದೇ ಹೋದರೂ ಅದು ತನ್ನ ಗಮ್ಯ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇದೇ ತೆರನಾದ ಸಂಬಂಧ ಗುರು ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯನದು. ಎಂದರೆ, ಗುರು, ಶಿಷ್ಯನು ಗುರಿ ತಲುಪುವಲ್ಲಿ ನೆರವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಗುರುವಿಲ್ಲದೆ ಶಿಷ್ಯನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಗುರಿ ತಲುಪಲು ಸಾಧ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ. ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆ ಇದೆ ಎಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಶಿಷ್ಯ ತನ್ನ ಗುರಿ ತಲುಪುತ್ತಾನೆ ಎಂದೂ ಅಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಶಿಷ್ಯನ ಸ್ವಂತ ಶಕ್ತಿ, ಶ್ರಮವೂ ಬೇಕು. ಗುರುವಿನ ಕೆಲಸ ಏನಿದ್ದರೂ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುವ, ಸೂಕ್ತ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಮಾಡುವ, ನಿರ್ದೇಶಿಸುವ ಕೆಲಸ ಅಷ್ಟೆ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಹೇಳುವುದಾರೆ, ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಶಿಷ್ಯನ ಯಾನ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.

ಗುರುವಿನೊಂದಿಗೆ ಶಿಷ್ಯನ ಸಂಬಂಧ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದದ್ದು. ಅದು ನಿರ್ಮಲವಾದ ಪ್ರೀತಿ. ಯಾವುದರಿಂದಲೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಪವಾಡಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿರುವುದು ಗುರುವಿನ ನಿಷ್ಕಷ್ಮಲ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮಾತ್ರ.
ನೀವು ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರತಿ ಗಂಟೆಗೆ ನಿಮ್ಮ 60 ನಿಮಿಷಗಳ ಸಂತೋಷ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಯೋಜನವೇ ಇಲ್ಲದ ವಿಷಯಗಳಿಗೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಸಂತೋಷ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೂ ಏಕೆ ಎಂದು ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೀವೇ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಿ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ಏನೇನೂ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲದ ವಿಷಯಗಳು ಅತಿ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತವೆ; ನಮಗೆ ಸರಿ ಎಂದು ಕಾಣುವ ಒಂದು ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಬದ್ಧರಾಗಿ ಅದರಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಹಠ ಹಿಡಿಯುತ್ತೇವೆ. ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಸಂತೋಷವನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಇದಕ್ಕೇನು ಕಾರಣ? ನಾವು ಜೀವನವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿರುವ ದಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲೋ ತಪ್ಪಿದೆಯಾ? ಹೆಚ್ಚು ಹಣ ಸಂಪಾದಿಸಲು, ಅಂತಸ್ತು ಗಳಿಸಲು ಹೋಗಿ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವಾ? ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ. ಕೋಪ ಎನ್ನುವುದು ಮೂರ್ಖತನದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಮರೆಯದಿರಿ.ಏನಂತೀರೀ ಏನಂತೀರಿ ?