ಹೀಗೆ ಮೊನ್ನೆ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮಗ್ನನಾಗಿದ್ದ ನನಗೆ, ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ನಾಲ್ಕೇ ದಿನಗಳು ಬಾಕಿ ಇರುವುದು. ಏನಾದ್ರು ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡಿಸಬೇಕು ಅಂತ ವಾರದ ಹಿಂದೆ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಜ್ನಾಪಕಕ್ಕೆ ಬಂತು,
ಸರಿ ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಯೋಚಿಸಿ ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರಾಯ್ತು ಅಂತ ಯೋಚನೆಯನ್ನ ಆ ಕ್ಷಣ ಕೈಬಿಡುವುದು ಮೇಲು ಅಂದು ಕೊಂಡ ನನಗೆ, ಮುಂದು ಆಗುವುದರ ಅರಿವು ಆಗ ಇರಲಿಲ್ಲ!
ಆ ಕ್ಷಣದ ಯೋಚನೆ ನಂತರ ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವ-ಉಡುಗೊರೆ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ನೆನಾಪಾಯ್ತು. ನೆನಪಾದ ಕೂಡಲೆ, ಈವತ್ತು ಯಾವದಿನ ಅಂತ ಮೋಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ ನನಗೆ, ನಿದ್ದೆ ಮಂಪರು, ಹಾರಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಯಾಕಂದರೆ ಇವೊತ್ತು ನಮ್ಮ ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವದ ದಿನವಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನಾಕೆ ತುಂಬಾ ಮುಂಚೇನೆ ಎದ್ದು ಸರಸರನೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದು, ಹುಸಿ ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದನ್ನು ನಿದ್ದೆಯ ಮಂಪರಿನಲ್ಲೇ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ. ಏನಪ್ಪಾ ಮಾಡೋದು ಅಂತ, ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನೆನೆದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಕನಿಕರ ಮೂಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ! ಮೂಡಿತು ಕೂಡ.
ಲಗುಬಗನೆ ಎದ್ದವನೇ ಸೀದಾ ನನಗಾಗಿಯೆ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕೊಳಲನ್ನು ಊದುತ್ತಾ ನಿಂತಂತಿದ್ದ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಕೈಮುಗಿದು, ನಮ್ಮ ಬೆಡ್ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಗಡೆ ಬಂದೆ, ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನಾಕೆ ಪೂಜೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದ್ದಳು! ಏನು ಅಂತ ಮಾತಾಡಿಸಲಿ, “ಸ್ಸಾರಿ, ಮರೆತೋಯ್ತು, ಏನ್ ಉಡುಗೊರೆ ಬೇಕು, ಕೇಳು ಕೊಡಿಸ್ತೀನಿ” ಅಂದ್ರೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಅಂತಹುದು, ಏನ್ ಮಾಡ್ಲಿ ಮರೆತು ಹೋಯ್ತು, ಕ್ಷಮಿಸೆಂದರೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತಾ? ಎಂದು ತಿಳಿಯದವನಾಗಿದ್ದೆ.
ಆಗಲೇ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಮಗಳು ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದವಳು ಹ್ಯಾಪ್ಪಿ ಆನುವರ್ಸರಿ ಪಪ್ಪಾ ಅಂದುಬಿಟ್ಟಳು ನನಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕಾಗಿತ್ತು ಮುಂದೆ ಆಗುವುದರ ಪರಿವೇ ಇಲ್ಲದೆ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ, “ಮದುವೆ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವ ಶುಭಾಶಯಗಳು, ನಿಂಗೆ ಏನ್ ಬೇಕು, ಕೇಳು ಕೊಡಿಸ್ತೀನಿ” ಅಂತ, ನನ್ನಾಕೆ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ವಾರೆ ನೋಟ ಬೀರುತ್ತಾ ತಲಬಾಗಿಲ ಹತ್ತಿರ ಹೋದ್ಳು, ಬಾಗಿಲ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತಾ ನನ್ನಾಕೆ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೀಡಲಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಒಳ ಬರುತ್ತಾ ಇರಬೇಕಾದ್ರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದೆ. ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ಏನೂ ಬರಲಿಲ್ಲ, ಹಾಗೆಯೆ ದೇವರ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹೋಗಿ ಉದ್ದಿನಕಡ್ಡಿ, ಕುಂಕುಮ ಇಟ್ಟು ಹೊರ ಬಂದು, ಸರ ಸರನೆ ಅಡುಗೆ ಮನೆ ಕಡೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ಅಂದಿದ್ದು “ನಿಮ್ಮಿಷ್ಟ ಕಣ್ರೀ” . ಇದೊಳ್ಳೆ ಕತೆಯಾಯ್ತಲ್ಲ, ಇದು ಇನ್ನೂ ಕಷ್ಟ. ಏನ್ ತಂದ್ರೂ ತಾಪತ್ರಯ. ಎಂಥಾ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ ನನ್ನನ್ನೆ ನಾನು ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೀನಲ್ಲಾ ಅಂತ ನನ್ನನ್ನೆ ನಾನು ಬೈದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಾಕಿಯಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಸೋಫಾ ಪಕ್ಕದ ಗೋಡೆಗೆ ಒರಗಿಕೊಂಡು “ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ....
ನೀವು ಈವತ್ತು ನನ್ ಜೋಡಿ ಇರಿ ಸಾಕು, ಬೇರೆ ಏನೂ ಬೇಡ, ಬರೀ ಊರೂರು ಅಲೆಯೋದು ಕೆಲ್ಸ ಅದು ಇದು ಅಂತ ಎಷ್ಟೊಂದಿನಗಳಾದ್ವು ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಕೂತು ಮಾತನಾಡಿ” ಅಂತ ಕೇಳಿದಳು ನನ್ನಾಕೆ (ನನ್ನ+ ಆಕೆ) ಅಷ್ಟೆ,!!! ಜೋಬಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಹಣ ಅಷ್ಟನ್ನೂ ಅವಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ ನಾನು....
ನಮ್ಮ ದಾಂಪತ್ಯ ಜೀವನಕ್ಕಿಂದು ದಶಕ
ಒಂದು ಧಶಕ ಕಳೆದರೂ
ನೀನು ನನಗೆ, ನಾನು ನಿನಗೆ ಅವಲಂಬಿತ.....!
ನೀನೆನ್ನ ಸುಖ, ದುಃಖದ ಗೆಳತಿ
ಸನ್ಮಾರ್ಗ ತೋರುವ ಕನ್ನಡಿ
ನನ್ನೀ ಭದುಕಿಗೆ ಪ್ರಕಾಶ
ನನ್ನ ಜೀವನದ ಜೀವನಾಡಿ
ನೀ ಎನ್ನ ಜೀವನ ಸಂಗಾತಿ....!
ನೀನೆನಗೆ ಆ ದೇವರು ನೀಡಿದ ಅನುಗ್ರಹ
ನಿನ್ನಿಂದಲೇ ಸುಖಮಯ ನನ್ನ ಈ ಗೃಹ
ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲೂ ಇರಲಿ ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆ
ಈ ಪಯಣ ಹೀಗೆಯೇ ಸಾಗಲಿ
ಕೊನೆ ಉಸಿರಿರುವ ತನಕ
ಕೊನೆ ಉಸಿರಿರುವ ತನಕ …………..!
